Saturday, December 23, 2006
#11: 13 HOURS, 45 MINUTES TILL CHRISTMAS
Waw, mainit pa rin kahit December.. literally.
Waw, ito ang pinakamalamig na December.. figuratively.
Ayun, malapit na Pasko. Naghahanda na si Mommy ng pagkain (san ka ba nakakita ng sinigang sa Noche Buena?) para mamaya. Eto ako, nagbabantay ng shop. Wala ko magawa sa buhay ko kaya magpopost na lang ako.
Magtatagalog na ko, biro mo un. First time.
Speaking of firsts, marami akong naranasan sa linggong 'to sa unang beses.
Malapit na matapos ung movie namin sa Huma, ang horror movie na wala pa ring title hanggang ngaun. Kaso umalis ako kaagad sa bahay nina Leah (kung saan kami ay nanatili ng mga 2 araw. First time ko ding mag-overnite-ng more than 1 day- sa bahay ng isang kaklase.) at nang-Indian kasi aatend ako ng kasal ng pinsan ko. Sorry Flori, and everybody! Buti na lang mejo nagawa ko na ang mga parts na meron ako sa movie. Ansaya sa bahay nina Leah. As expected, pag pinagsama-sama ang Lawrence, maingay. Pero kayang-kaya basta't sama-sama, as they say.
Isa pa, first time ko ding maranasang mangaroling kasama Lawrence. Chorale talaga kami. Nangingiti ako pag nai-impress ung mga pinagcarolingan nmen. Angaling daw kasi nmen! Nakakatuwa nman, di pa kami buo nun a. Sa loob ng 30 mins, nakalikom kami ng 820 php. Yeah.
First time ko ring umatend ng isang super-magarbong kasalan. Nakakatuwa. Mukhang masaya naman si Ate Kitkit ke Kuya Noel. Ung reception, pang-elite.
Nung una akala ko andami ng audience, mga kakilala ni Ate at Kuya. Kaso nung matapos na ung reception, ung kainan (btw, masarap ung pagkain), nakakagulat, ung 300-something na nakaupo e nabawasan ng lampas kalahati. Akala ko nung una magsi-cr lang. E nung andami nang nalalagas sa audience, nagduda na ko. Aba, hindi magkakasya ang ganun karami sa cr. Un pala umuuwi na. Sabi ng host, ".. at habang umaalis na ang mga 'di ka-close.." Ntatawa lang ako. Hindi man lang tinapos ung program. Bastos nman nun. Nakakahiya sa part nina Kuya at Ate. Parang pumunta lang don para kumain. Hindi man lang tinapos ung program. Kunsabagay, kasalanan din un ng wedding planner, inuna kasi nya ang kainan bago lunch. But still, dapat me respect. 30 tables ang puno bago kumain. 7 Tables na lang ang natira nung matapos. Sa mga normal weddings na napuntahan ko, oo, konti nga sila, pero hindi ganon ang attitude ng audience. First time ko makakita ng ganun sa isang kasalan.
mya na ibang first time..
it got me home
6:10 PM
#11: 13 HOURS, 45 MINUTES TILL CHRISTMAS